Choć do matury zostały niemal dwa tygodnie, w szkołach średnich zorganizowane zostały uroczyste pożegnania absolwentów. Nie inaczej było w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Połczynie-Zdroju.

W ostatni piątek nadeszło, zapewne długo wyczekiwane przez wszystkich, wydarzenie. Maturzyści zakończyli pewien etap swojego życia i wstępują właśnie na nową drogę. Drogę, na której sami biorą odpowiedzialność za wszystkie swoje czyny, sami decydują o swoim losie. Tego dnia młodzież z klas trzecich liceum i czwartych technikum po raz ostatni przekroczyła mury szkoły, jako jej uczniowie.

O godzinie 12.00 pan Zenon Darosz rozpoczął uroczystość od wprowadzenia sztandaru i odśpiewania hymnu. Pełnienie służby sztandarowego i osób asystujących jest jedną z najzaszczytniejszych funkcji w karierze uczniowskiej, przysługujących nominalnie uczniom klas najwyższych, toteż tego dnia nasi maturzyści, przekazali sztandar swoim młodszym kolegom i koleżankom, którzy wygłosili słowa przysięgi zobowiązującej, aby przede wszystkim dbać o dobre imię i honor szkoły.

Jako pierwszy głos zabrał dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Połczynie Zdroju – pan Stefan Myca, który powitał zgromadzonych gości, nauczycieli, rodziców i przede wszystkim najbardziej zainteresowanych, czyli maturzystów, którzy niemal w komplecie stawili się na tę ważną dla nich uroczystość. Pan Dyrektor podziękował za wspólnie spędzone lata, życzył powodzenia na maturze sukcesów w dalszej drodze życia. Żartobliwie wspomniał też o uczniach, którzy, niekoniecznie ze względu na sukcesy naukowe, na pewno zostaną w jego pamięci. Następnie głos zabrał wicestarosta Powiatu Świdwińskiego pan Roman Kozubek, który docenił przede wszystkim uczniów kończących szkołę o kierunkach zawodowych, wszystkim życzył powodzenia, wręczył też nagrody dla najwybitniejszych uczniów naszej szkoły. Na uroczystość, w imieniu pani Barbary Nowak - burmistrz Połczyna-Zdroju, przybyła pani Renata Radziusz – inspektor ds. oświaty, która oprócz wręczenia nagród wyróżniającym się uczniom, życzyła wszystkim maturzystom powodzenia na studiach, w miastach akademickich, ale wyraziła też nadzieję na ich powrót do korzeni, do miasta, z którego się wywodzą, bogatszych już o kolejne doświadczenia – Będziemy tu na was czekali – powiedziała Renata Radziusz podczas swojego krótkiego wystąpienia. Głos zabrała także Przewodnicząca Rady Rodziców wygłaszając kilka ciepłych słów pod adresem młodzieży opuszczającej mury naszej szkoły.

Najważniejszym punktem programu było jednak wręczenie nagród i wyróżnień dla uczniów z najwyższą średnią ocen, którzy kolejno wychodzili na środek sali, gdzie czekali na nich wychowawca i dyrektor szkoły składający gratulacje. Po uhonorowaniu najlepszych z najlepszych przyszedł czas na rozdanie świadectw ukończenia szkoły średniej, które umożliwiają naszym absolwentom przystąpienie do egzaminów maturalnych.

Nie zapomniano też o najlepszych sportowcach, którzy reprezentowali naszą szkołę w różnych dziedzinach sportu. Odebrali oni pamiątkowe statuetki z rąk pani Eweliny Reszeter i pana Wojciecha Kalinowskiego.

Pani Katarzyna Polońska wraz z młodymi redaktorami „Stacha w podziemiach”, podziękowała dotychczasowym twórcom szkolnej gazetki, pani Krystyna Kawicz-Żabska doceniła odchodzących ze szkoły członków grupy ratowników medycznych, którzy pod jej kierunkiem zajmowali wysokie miejsca na przeróżnych konkursach w tej dziedzinie, z kolei panie Hanna Bohuszewicz i Kinga Dolatowska wręczyły nagrody uczniom, którzy najczęściej odwiedzali bibliotekę szkolną wypożyczając największą ilość książek.

Podczas uroczystego pożegnania maturzystów był też moment, w którym pożegnaliśmy odchodzącego na emeryturę nauczyciela języka polskiego, pana Janusza Bohuszewicza. Pan dyrektor Stefan Myca, wręczając kwiaty, podziękował w imieniu własnym i wszystkich zebranych za owocną, sumienną i pełną oddania pracę, a uczniowie stojąc skandowali: „Dzię-ku-je-my! Dzię-ku-je-my!”. Brawom nie było końca!

Zakończenie klas trzecich odbyło się w ciepłej atmosferze, niekiedy nawet żartobliwej, choć jak przy każdym pożegnaniu, nie zabrakło też łez. Bo jak tu, bez wzruszenia powiedzieć „do widzenia” swoim wychowankom? Jak opuścić szkołę, nie tylko budynek, ale także wszystko co z nim związane - wspomnienia, nauczycieli, przyjaciół? Na to nie ma recepty. Po prostu trzeba iść dalej. Wziąć się w garść i odejść... A może... Może wystarczy zrobić w swoim zapracowanym umyśle nieco miejsca dla najważniejszych chwil, spędzonych w tym otoczeniu i niekiedy przypomnieć je sobie z uśmiechem? Zajrzeć do jakiegoś zakurzonego albumu. Jeśli zaś o albumy chodzi - aby nie zostało w nich żadnej pustej kartki, oto kilka zdjęć z tegorocznego zakończenia.